Historia

Parafia pw. św. Cyryla i Metodego w Bolesławcu znajduje się w dekanacie Bolesławiec wschód.

Od początku powstania parafii  proboszczem jest ks. prałat ppłk rez. Wojciech Mroszczak.

6 sierpnia 1988 r. parafia została erygowana przez ówczesnego arcybiskupa Archidiecezji Wrocławskiej ks. Henryka Gulbinowicza.

Odpust w naszej parafii przypada 14 lutego.

Św. Cyryl i św. Metody, apostołowie Słowian, patroni Europy (życiorys)

Cyryl (Konstanty) urodził się w  826 r. w Tesalonikach, jako siódme dziecko w rodzinie Leona, który był wyższym oficerem miejscowego garnizonu. Imię Cyryl przyjął wstępując do zakonu. Po  ukończonych studiach w Konstantynopolu został bibliotekarzem przy kościele Hagia Sophia. Później usunął się na ubocze. Z czasem podjął się wykładania filozofii w szkole cysterskiej. W 855 r. udał się na górę Olimp do klasztoru w Bitynii, gdzie przebywał jego starszy brat św. Metody. Na żądanie panującego cesarza Michała III wraz z bratem wyruszyli do kraju Chazarów na Krymie. Celem ich podróży było rozwiązanie sporu religijnego miedzy chrześcijanami, Żydami i Saracenami. Św. Cyryl przygotował się do tej podróży ucząc się j. hebrajskiego i syryjskiego. ,, Po udanej misji został wysłany z bratem przez patriarchę św. Ignacego, aby nieść chrześcijaństwo Bułgarom. Pośród nich pracowali pięć lat. Następnie, na prośbę księcia Rościsława udali się z podobną misją na Morawy, gdzie wprowadzili do liturgii język słowiański pisany alfabetem greckim (głagolicę). Potem jeden z uczniów św. Metodego wprowadził do tego pisma majuskuły (duże litery) alfabetu greckiego. Pismo to nazwano cyrylicą. Cyryl przetłumaczył Pismo Święte na język starocerkiewno-słowiański. Inkulturacja chrześcijaństwa stała się przyczyną ich cierpień, a nawet prześladowań.”. Z Węgier, a dokładnie z Panonii dwaj bracia udali się do Wenecji, by dla swoich braci uzyskać święcenia kapłańskie. Cyryl starał się  przekonywać  swoich przeciwników, że język nie powinien odgrywać warunku istotnego dla przyjęcia chrześcijaństwa.  Niestety św. Cyryl i Metody zostali oskarżeni w Rzymie przed papieżem św. Mikołajem I o herezję. Posłuszni wezwaniu namiestnika Chrystusowego na ziemi, udali się do Rzymu.  Po śmierci papież św. Mikołaj I  w 867 r., został wybrany Hadrian II. Nowy papież przyjął ich bardzo serdecznie, kazał wyświęcić ich uczniów na kapłanów, a ich słowiańskie księgi liturgiczne kazał uroczyście złożyć na ołtarzu w kościele Matki Bożej, zwanym Fatne. Potem Cyryl wstąpił do jednego z greckich klasztorów, gdzie zmarł na rękach swego brata 14 lutego 869 r. Papież Hadrian (Adrian) urządził Cyrylowi uroczysty pogrzeb.

Metody ( Michał) urodził się między 815 a 820 r. Posiadał uzdolnienia wybitnie prawnicze, wstąpił na drogę kariery urzędniczej. W młodym wieku został archontem – zarządcą cesarskim w jednej ze słowiańskich prowincji. Zrezygnował z urzędu, wstępując do klasztoru w Bitynii, gdzie został przełożonym. Tam też przyjął imię Metody. Ok. 855 roku dołączył do niego jego młodszy brat, św. Cyryl. Odtąd bracia dzielą razem swój los w ziemi Chazarów, Bułgarów i na Morawach.

Po śmierci Cyryla (w 869 r.) Hadrian II konsekrował Metodego na arcybiskupa Moraw i Panonii (Węgier) oraz dał mu uprawnienia legata. Jako biskup, Metody kontynuował rozpoczęte dzieło. Z powodu wprowadzenia obrządku słowiańskiego, mimo aprobaty Rzymu, był atakowany przez arcybiskupa Salzburga, który podczas synodu w Ratyzbonie uwięził go w jednym z bawarskich klasztorów. Spędził tam dwa lata (870-872). Interwencja papieża Jana VII przyniosła Metodemu utraconą wolność.

Nękany przez kler niemiecki, Metody udał się ponownie do Rzymu. Papież Jan VIII przyjął go bardzo życzliwie i potwierdził wszystkie nadane mu przywileje. Aby jednak uspokoić kler niemiecki, dał Metodemu za sufragana biskupa Wickinga, który miał urzędować w Nitrze. W tym czasie doszło do pojednania Rzymu z Konstantynopolem. Metody udał się więc do patriarchy Focjusza, by mu zdać sprawę ze swojej działalności (881 lub 882). Został przyjęty uroczyście przez cesarza. Kiedy powracał, przyprowadził ze sobą liczny zastęp kapłanów. Powróciwszy na Morawy, umarł w Welehradzie 6 kwietnia 885 r.